• ایران
  • 27th April 2024

در باب مکانیزم هایی که ما را قادر به نادیده گرفتن می کنند

درباره ی فلسطین

شرحی نظری بر قضاوت روحانیون در ایران معاصر

نگاهی به تفریقِ مانی حقیقی

بررسی تحولات سینمای ایران

بررسی خشونت از منظر آرای آرنت و ملانی کلاین

مصاحبه با اعظم خاتم درباره ی جنبش زن، زندگی، آزادی

جستاری در باب امکان‌های قدرت موسس در متن خیزش «زن‌زندگی‌آزادی» قسمت دوم و پایانی

نظام آموزشی از منظر ارای لویی آلتوسر

از اصل لذت تا ورای اصل لذت

تاریخ، خطی جلو نمی‌رود، هر چه قدر هم تخیل کنیم و آرزومند باشیم، باز هم مسیر خودش را طی می‌کند، به همین خاطر هم هست که نمی‌توان ضرورتا رویاهای مبتنی بر آزادی و رهایی را در آینده هم، به سادگی قابل تحقق دانست، چرا که جهان و مخاطراتش نشان داده‌است همه چیز آنطور که تصور می‌کنیم، پیش نمی‌رود، گاهی حتی مفاهیم تغییر شکل می‌دهند، به طوری که درک مسیر تحولاتشان، دشوار می‌شود.

شرح دلیل استعفای استاد مشهور علوم اجتماعی از مرکز علوم اجتماعی برلین از زبان خودش

مصاحبه ی ژیل دلوز با نویسنده ی فلسطینی، الیاس سنبار، درباره ی مسأله ی فلسطین

تاریخ برپایی اسراییل بر اساس پاکسازی قومی

تزهایی برای عمل

تحلیل حقوقی عمومی رفتار حاکمیت در بطن خیزش ژینا

نوشتاری از پرونده ی بزنگاه نشریه مروارید

گفتگویی درباب شرایط تأسیس از منظر حقوق عمومی

جستاری در باب اقتصاد روانی پیرامون کین توزی

جستاری در باب ضرورت بازنگری در خوانش افسانه محور از تاریخ

پرونده ی بزنگاه

جستاری در باب نسبت میانِ جوک و استثمار

تزهایی درباره ی نیاز و طرح مباحثه ای درباره ی آن

گفت‌وگوی انکار با محمد مالجو در رابطه با خیزش زن، زندگی، آزادی

بررسی مختصری در باب اقتصاد سیاسی جنگهای آمریکا

درباره ی دلالت های سیاسی طنز

در باب ژورنالیسم زندان

گزارشی از سایت کانسرن جهانی درباره ی بی عدالتی اقلیمی

جستاری در باب نسبت میان کیف و قدرت

جستاری در باب امکان‌های قدرت مؤسس در متن خیزش «زن‌زندگی‌آزادی»

ملزوماتِ استراتژیک «نه گفتن» به وضعیت؛ جبهه‌ی واحد و دموکراسی‌خواهی گفت‌وگوی «انکار» با مراد فرهادپور درباره‌ی خیزش «زن، زندگی، آزادی»

درباره ی نسبت و شباهات میان دو گفتار غالب رفورمیسم و براندازی

حقیقت، هم ایستایی یا پویایی

دانشگاه، سوژه ی زن دانشجو و مقاومت

درباره ی نسبت میان ما و تغییر وضعیت

مصاحبه با دکتر محمدجواد غلامرضا کاشی در باره ی مناسبات ارباب و بندگی در وضعیت فعلی

درباره نسبت گفتار ابتذال شر با آرای آرنت در این زمینه و استنباطهای ناصواب از آن

در باب سویه های فاشیستی شرمسار سازی

سرمقاله ی شماره ی نهم انکار و در باب سیاست ورزی در روزگار غلبه ی جهان مجازی

اندیشیدن همراه با «ال» در زمانه‌ی انقلابی

درباره ی نسبت سیاست حقیقی با انتخابات

درباره ی نهادهای اقتصادی خارج از دولت و قدرت روزافزونشان

درباره نسبت مفهوم انتخاب با انتخابات

درباره نسبت انتخابات با سوژه سیاسی

سرمقاله شماره ویژه انکار درباره انتخابات

بازخوانی یک تجربهٔ سیاسی: تلاش برای یک مبارزهٔ فراطبقاتی دموکراسی‌خواهانه

سیر جنبش سبز و تطور میرحسین موسوی

جنبش های اجتماعی و مسأله ی طرد

در باب تقابل مدیریت و سیاست و تداعی های آن

در باب نسبت رخدادهای گذشته با امر معاصر

سرمقاله ی شماره نخست انکار

یادداشتی در باب نسبت جنبش سبز با دموکراسی اجتماعی

در باب گفتمان امنیت ملی و پیامدهای آن

گزارشی در باب جهت گیری های دولت جدید

نگاهی به بازنمایی کارگران در سینمای دهه نود شمسی

در کشاکش تغییر جهت منحنی؛ بررسی جنبش کارگری ایران در مصاحبه با کاظم فرج‌الهی

تشکل‌های مردم‌نهاد حامی کودکان و مدافعه‌گری برای پایان دادن به کار کودکان

درباره ی زندانیان کارگر

در باب جنبش کارگری و سوژگی زنان

درنگی بر «حکومت شورایی» از منظر دانش حقوق عمومی

کاوشی در باب سیاست طبقاتی و نقش مردم

جستاری در روانشناسی توده ای و نسبت آن با فاشیسم

در نسبت کاپیتالیسم و فاشیسم

تقابل دو گونه پوپولیسم

کاوشی در نسبت نئولیبرالیسم و فاشیسم

سرمقاله ی شماره سوم انکار: مردم دو بذر در زمین سیاست

گفتگو با صالح نجفی: رهایی، انقیاد و تعقل عمومی

نام پدیده‌ها مستقل از ما داده شده‌اند و تاریخ و حیات خودشان را پیدا کرده‌اند. رخدادها معمولاً به‌دست فاتحان‌شان نام‌گذاری می‌شوند و به یاد می‌مانند. نبردهای بی‌فرجام‌مانده نام‌های دوگانه و چندگانه بر وقایع تحمیل می‌کنند. اگر به پدیده یا رخدادی بسته به موضع سیاسی نام دیگری می‌دهند باید بر آن سیاست و پیامدهای آن آگاه بود. نامیدن و نام‌گذاری زمانی دچار بحران می‌شود که نشود نام رخدادها را به‌طور همگانی دانست.

گفتگوی «انکار» با فاطمه صادقی درباره‌ی خیزش «زن، زندگی، آزادی»

گفتگوی «انکار» با ابراهیم توفیق درباره‌ی خیزش «زن، زندگی، آزادی»

نوشتن این متن خیلی بیش از آنچه در آغاز انتظار داشتم زمان برد. در هنگامه‌ی روزهای سرخوشی و شکوه و همچنین دلهره و نگرانی، هجوم بحران‌های عینی و ذهنی گوناگون از طرفی و سرعت تغییر وقایع و سیلان رخدادها از طرف دیگر فرایند نوشتن را دچار گسست‌ها و وقفه‌های گاه‌وبیگاه نمود که در نهایت موجب از دست رفتن حدی از انسجام متن و سرریز میزانی ابهام در آن شد. باوجوداین چنین شکافی در انسجام متن و رسوخ ابهام به درونش چه بسا باتوجه به موقعیت کنونی چندان هم ناخوشایند نباشد چراکه هر چه باشد از دست رفتن حدی از انسجام و ظهور ابهام خود از ویژگی‌های زمانه رخداد است و چه بهتر که متن نیز در فرم و محتوا بازنمودی از تجربه جمعی این روزهای‌مان باشد.

سارا احمد استاد سابق مطالعات نژادی و فرهنگی در دانشگاه گلداسمیت لندن است. او در سال 2016 در اعتراض به عدم رسیدگی دانشگاه به شکایات مربوط به آزارها و سؤاستفاده‌های جنسی، از سِمَت خود در این دانشگاه استعفا داد. وی در حال حاضر نویسنده و پژوهشگری مستقل در حوزه‌ی مطالعات فمینیستی، نژادی و جنسیت است و در کارهای خود از منظر نظریات پسااستعماری به فرایندهای برسازنده‌ی «بدن» و «جهان‌ها» و همچنین چگونگی شکل‌گیری و به چالش کشیده شدن قدرت در نظام‌های فرهنگی و جهان زندگی روزمره می‌پردازد.

تردیدی نیست که یکی از جدی‌ترین تحولات چندسال اخیر، شکاف‌خوردنِ هژمونی اصلاح‌طلبان در فضای سیاسی ایران بوده است. پیامد این شکاف نیز نوعی دل‌زدگی از فضاهای رسمی سیاست در ایران، یعنی نهادها، گفتارها، کردارها و رویه‌های معمول و رسمی، شامل احزاب، انتخابات، جریانات و... بوده است. با‌این‌وجود به‌نظر می‌رسد که هنوز به‌جز ایده‌های گنگ و مبهمی نظیر «خیابان» و «جنبش»، گروه‌های مختلف چیزی به‌عنوان بدیل در چنته ندارند.

برآمدن تن جمعی، همواره پدیده‌ای‌ست اعجاب‌آور و پُرهیبت، غالبا غیرمنتظره و به‌ندرت قابل‌مهار. اتصال تن‌های فردی و تجربه‌ی حسانی متمایز از اقتصاد حسی غالب، همانا تشکیل یک «مردم» است و به‌همین‌خاطر پدیداری‌ست سراپا سیاسی، با تمام ابهامات، نگرانی‌ها، ترس‌ها، ناامیدی‌ها و البته امیدها، گسستن‌ها، امکان‌بخشی‌ها و غلیان‌های شادی‌آور.