بیماری کووید -۱۹ آزار جنسی در محل کار را نابود نکرده‌است؛ بلکه آن را به فضای مجازی انتقال داده‌است
برای دانلود نسخه پی دی اف، اینجا کلیک کنید.
فعالان هشدار می‌دهند که افزایش دورکاری ابزاری نو را در اختیار شکارچیان جنسی برای تهدید، ارعاب و بدرفتاری با زنان قرار داده است.
هنگامی‌که یک روزنامه‌نگار حرفه‌ای به امیلی[1] در توییتر به بهانه پیشنهاد کاری نزدیک شد، امیلی به سبب شهرت وی تحت تاثیر قرارگرفت و خودباخته شد. پیام‌های خصوصی و مکالمه‌های این دو نفر رنگ و بوی جنسی داشت. اما امیلی با بیان این موضوع که: فکر می‌کردم این گفت‌وگو ممکن است به یک فرصت شغلی بدل گردد؛ به رابطه ادامه داد. البته طولی نکشید این ارتباط به چیز دیگری تبدیل شد.
امیلی در گفت و گو با Open Democracy می‌گوید: پیش از آن‌که گفت‌وگوی غیر‌عادی ما به جنبه‌های دیگر نیز کشانده شود، شوخی‌ها و آزارهای او به سختی قابل تحمل بود و مرا بسیار آزار می‌داد. تا یک روز بعد ازظهر که این فرد پیشنهاد فرستادن عکس برهنه‌ی خود در محل کارش را به من داد.
امیلی در توضیح این ماجرا گفت که جواب منفی وی به این درخواست باعث بهم‌ریختن رابطه‌ی آن‌ها شد. «او ناگهان حالتی دفاعی گرفت و رفتارش خصمانه شد. من بارها و بارها بدین دلیل که احساس تقصیر می‌کردم از او عذرخواهی کردم. اما هر چه بیشتر مسئولیت این اشتباه را بر عهده می‌گرفتم، همه چیز بدتر می‌شد. در نهایت ادامه کار ناممکن شد. احساس می‌کردم که در یک آزمون مهم رد شده‌ام.»
انجام دورکاری از خانه، پریشانی امیلی را بیشتر کرده بود. امیلی گفت: «آن‌چه این رابطه را بسیار عذاب‌آور ساخته بود، این بود که نمی‌توانستم از آن خلاص شوم. وقتی در حال لرزیدن و ناتوان از بیان حتی یک کلمه بودم، به این رابطه پایان دادم. من یک حمله‌ی عصبی سخت را تجربه کردم. او بسیار قدرتمند بود و من از این‌که در آینده چه پیش‌خواهد آمد، نگران بودم. به گونه‌ای که جرات برگشت به خانه یا نگاه کردن به صفحه‌ی گوشی‌ام را نداشتم زیرا می‌ترسیدم که راهی برای ارتباط مجدد بیابد.»
آن‌چه برای امیلی اتفاق افتاد، مربوط به پیش از بیماری کووید -19، قرنطینه و اعمال محدودیت‌هایی بود که بسیاری از کارکنان را مجبور به دورکاری و کار در فضای آنلاین نمود. این اتفاق چندسال پیش و به واسطه‌ی جنبش Metoo روایت شده است. این جنبش، بسیاری از موارد آزارجنسی گسترده در فضای مجازی را فاش کرده‌است.
آیا آزارجنسی در محل کار، بر اثر کووید -19 از بین رفته است؟ با بسته شدن اکثر دفاتر کاری ممکن است این‌گونه به نظر برسد. هواداران برابری اما می‌گویند که این موارد آزار پیش‌تر نیز در فضای مجازی وجود داشته است و کووید -19 گسترش امکان وقوع آن‌را با خود به همراه داشته است. فریلنسرها، از آنجا که جایگاه شغلی متزلزل، نفوذ کم و گزینه‌های کم‌شماری برای استمداد حقوقی و قانونی دارند بیشتر در معرض این نوع از آزار قرار دارند.
دبا سید، مقام ارشد حقوقی در موسسه خیریه‌ی حقوق زنان در انگلیس که به زنان درباره‌ی آزار جنسی مشاوره حقوقی می‌دهد، می‌گوید: بسته به شرایط، زن‌ستیزی انطباق‌پذیر است. او در گفت‌وگو با Open Democracy به توصیف تماس‌های اخیر دریافت‌شده می‌پردازد و اضافه می‌کند: کار از خانه برای سوء استفاده‌کنندگان جنسی به این معناست که باید خود را با شرایط نو سازگار سازند.
برخی از زنان گفته‌اند که آزاردهندگان شماره‌ی تلفن شخصی آن‌ها را پیدا کرده‌اند و حتی بیرون از خانه‌های‌شان ظاهر شده‌اند. سید می‌گوید: واقعا به فضای شخصی این زنان تجاوز می‌شود. زنانی که فکر می‌کردند می‌توانند از این آزارها خلاصی یابند، بیش از پیش در معرض آن قرار می‌گرفتند.
برای نمایان ساختن مسئله آزار در فضای مجازی، مثال دیگری که می‌توان عنوان نمود؛ درخواست مدیران مرد از کارمندان زن برای پوشیدن نوعی از لباس و آرایش در جلسات آنلاین تصویری است که آن‌ها را جذاب‌تر نشان دهد.
سید هشدار می‌دهد که دورکاری ابزار جدیدی را در اختیار آزارگران گذاشته است که به کمک آن می‌توانند رفتار نامساعد قربانیان خود را تلافی کنند. مثل تلافی کردن شکایت یک قربانی بخاطر آزار یا درباره‌ی امیلی، اخراج از کار به خاطر رد کردن پیشنهاد جنسی.
سید معتقد است که انجام چنین اقدامات تلافی‌جویانه، در فضای مجازی آسان‌تر است. خانمی به ما گفت که در جلسات کاری که در زوم برگزار می‌شود، فرد مرتکب آزار به او اجازه صحبت نمی‌دهد و به عبارت دیگر میکروفون او را بی‌صدا می‌کند. هم چنین گزارش شده است آزارگران گاهی به جهت تلافی، زنان را به برخی جلسات دعوت نمی‌کنند. چنین مواردی از طرد و محرومیت همیشه وجود داشته‌اند، اما در نبود دیدارهای چهره‌به‌چهره شدت گرفته‌اند.
مشکلات جهانی
به‌سان همه‌گیری ویروسی، مشکلات گفته‌شده نیز جهانی هستند. به طور مثال در کشور هند برخی از شرکت‌ها قوانینی نو وضع کرده‌اند که در نتیجه آن از به‌کار بردن زبان و حرکات نامناسب در حین جلسات مجازی، به‌کار بردن اظهاراتی با مضامین جنسی و تماس‌های بی‌دلیل پس از ساعات کاری شرکت، جلوگیری می‌شود.
هم‌چنین در استرالیا، پژوهش‌گران هشدار داده‌اند که افزایش میزان کار از خانه؛ کشف آزار جنسی در محل کار را سخت‌تر کرده‌است.
«کار در خانه شما را منزوی‌تر از پیش می‌کند» این جمله از میما کالیگاریس، رئیس فدراسیون ملی فرصت برابر در مطبوعات ایتالیا است. وی هم‌چنین می‌گوید که با این وجود که کار از خانه می‌تواند موارد آزار جسمی را کاهش دهد؛ اما به موارد آزار روانی می‌افزاید.
وی هم‌چنین اضافه کرد: هنگامی که صدای خود را برای اعتراض بلند می‌کنید در معرض باج‌خواهی و تهدید‌های روانی قرار می‌گیرید. این موارد به سبب دورکاری تقویت شده‌است.
کالیگاریس این مسئله را در رابطه با قدرت و موقعیت حاشیه‌ای زنان در نسبت با آن، توصیف می‌کند. قطع‌کردن صدای زنان در تماس‌های تصویری و دعوت نکردن زنان به جلسات، ناشی از موقعیت بیرونی زنان نسبت به قدرت است.
نگرانی کالیگاریس بر پایه‌ی یک نظرسنجی در سال 2019 توسط سازمان خود اوست که نتایج این نظرسنجی حکایت از وجود خشونتی گسترده دارد. این مطالعه نشان داد که 85 درصد از زنان روزنامه‌نگار مورد مطالعه، آزارجنسی در محل کار را تجربه کرده‌اند؛ هم‌چنین 35 درصد مورد باج‌خواهی جنسی و 34 درصد مورد آزار جنسی فیزیکی قرار گرفته‌اند.
همچون امیلی، بسیاری از زنانی که مورد اذیت و آزار قرار گرفته‌اند، کارمند دائمی سازمان‌های رسانه‌ای نبوده‌اند. یک سوم آن‌ها با قراردادهای کوتاه‌مدت و یا توافقی کار می‌کردند. هم چنین 15 درصد از زنانی که آزارها را گزارش کرده‌اند، به این سبب در محل کار خود با مجازات روبه‌رو شده‌اند.
به گزارش [2]TUC در سال 2016 در انگلستان، بیش از نیمی از زنان مورد مطالعه (52 درصد)، یکی از انواع آزار در محل کار را تجربه کرده‌اند. موارد آزار شامل ابراز نظراتی با ماهیت جنسی در باب بدن و پوشش زنان، لمس بدون رضایت و تجاوز را شامل می‌شد.
در حالی‌که بیماری کووید -19، آزارجنسی را به فضای مجازی منتقل کرده‌است؛ سید به تجارب افرادی اشاره می‌کند که در خط مقدم مقابله با ویروس کرونا و یا در مشاغلی هستند که امکان انجام دورکاری ندارند.
سید هشدار می‌دهد که این افراد اغلب کارگران کم‌درآمدی هستند که در سکوت رنج می‌کشند.چنین کسانی از شکایت واهمه دارند چراکه اعتراض آنان ممکن است مشاغل بی‌ثبات‌شان را در معرض خطر قراردهد. این مسئله در دوران رکود اقتصادی شدیدتر و دشوارتر می‌شود.
سید گفت: ما مطالعات زیادی را روی افرادی که مانند پرستاران در خط مقدم کار می‌کنند، انجام داده‌ایم. اکثر این افراد درمعرض مصادیق کم‌تر شناخته شده‌ی آزار جنسی از طرف شخص ثالث (به طور مثال بیماران) قرار گرفته بودند. این وضعیت خاص برای زنانی که در خط مقدم مقابله با کرونا هستند نیز پیش می‌آید.
موسسه خیریه حقوق زنان، در حال تلاش برای بازگرداندن حمایت‌ها در برابر گونه‌های نادر آزارجنسی است، چرا که این حمایت‌ها در سال 2010 وضع و در سال 2013 توسط دولت ائتلافی، لغو شدند.
موسسه مذکور هم چنین از دولت می‌خواهد که وظیفه‌ای نو را برای کارفرمایان جهت مقابله با آزارجنسی در محل کار تعریف کند، حتی اگر محل کار در خانه باشد. این امر کارفرمایان را ملزم خواهد کرد که به اقدامات پیش‌گیرانه در جهت مقابله و جلوگیری از آزارجنسی بپردازند. تا تمام بار بر روی دوش زنان نباشد. مهم‌تر از همه، مطالبه این موسسه جهت تعریف وظیفه، شامل تمام کارکنان؛ اعم از افراد دارای کار آزاد، کارکنان دفاتر خصوصی و افراد خود اشتغالی چون امیلی نیز است.
کالیگاریس اظهار داشت: آن‌چه ما تا کنون از آزار در ذهن داشتیم، برخوردی فیزیکی یا نزدیکی و لمس ناخواسته بوده‌است. هم‌چنین توضیح داد که درک ما از رفتار اشتباه، باید ارتقا یابد. «نه تنها رفتار اشتباه، بلکه نگاه ما نسبت به آن‌چه آزار می‌نامیم نیز باید دگرگون و وسیع‌تر شود.»
[1] نام حقیقی ذکر نشده است.
[2] Trades Union Congress.
کنگره‌ی اتحادیه‌های معاملات، یک سندیکای مرکزی در انگلستان است
منبع: اپن دموکراسی
ارسال دیدگاه